Kolor oczu jest cechą dziedziczną, na którą wpływ ma więcej niż jeden gen. Są dwa główne geny i inne pomniejsze, które odpowiadają za ogromną liczbę możliwych kombinacji kolorów oczu. U ludzi znane są trzy loci, związane z kolorem oczu: EYCL1, EYCL2 oraz EYCL3. Geny te odpowiadają za trzy fenotypowe kolory oczu (brązowy, zielony i niebieski). Wszystkie trzy geny muszą określać ten sam kolor, aby kolor oczu był czysty; w przeciwnym wypadku otrzymamy kolor mieszany, np. piwny (brązowy + zielony), czy szary (niebieski + zielony).
Tak naprawdę większość ludzi rodzi się z niebieskimi oczami, wyjątki w tym przypadku są nieliczne. Kolor oczu u człowieka normalizuje się dopiero około szóstego miesiąca życia.
Skala Martina:
W różnych regionach świata nazwy koloru oczu mogą przybierać różne formy? W Polsce zwykło się najasno brązowe oczy mówić, że maja „piwny” kolor. Ta nazwa funkcjonuje jednak jedynie u Słowian. Za to w krajach Ameryki Południowej, gdzie produkuje się i pije dużo kawy, można mieć oczy „kawowe”. W Ameryce Północnej funkcjonuje z kolei kolor orzechowy „Hazelnut” lub oczy koloru Whisky.
Niebieska barwa oczu najczęściej kojarzona jest z osobami o blond włosach – jednak zdarzają się osoby o niebieskich oczach i ciemnych włosach.Unikatowymi są oczy niebieskie z brązową otoczką źrenicy. Osoby posiadające niebieskie oczy są znacznie wrażliwsze na działanie światła.
Heterochromia – czyli różnobarwność tęczówki. Heterochromia może być całkowita (każde oko ma inny kolor), wycinkowa – jakaś część tęczówki jednego bądź obu oczu ma inny kolor, bądź centralna – kolor zmienia się promieniście od źrenicy w kierunku brzegu tęczówki
Bibliografia:
AllAboutVision.com
Larsson M., Pedersen NL., Stattin H. Associations between iris characteristics and personality in adulthood. Örebro University. 2007 antropologia-fizyczna.pl